Als alles je teveel wordt en je mentaal uit balans raakt

Je partner zeurt dat je teveel met je werk bezig bent

Je partner vindt dat jij veel te veel hooi op je vork neemt. Als manager heb je een groot verantwoordelijkheidsgevoel en een flinke ambitie te realiseren op je werk. Je bent dan ook elke avond met je werk bezig. Gewoon nog ff wat kleine dingen afmaken. In het weekend doe je vrijwilligerswerk, een paar vaste familiebezoeken en hebt een overvolle agenda. En het is allemaal prima te doen hoor, met een gezin, maar er moeten geen afwijkende dingen gebeuren, want dan loopt het spaak. Vandaag is zo’n dag. Je moet nog even wat voor je werk afmaken en vraagt of je partner de kinderen kan ophalen, terwijl je had beloofd dat jij dat zou doen. Je partner reageert boos op je: ‘jij bent alsmaar met je werk bezig. Wanneer houd dat eens op?! Ik ben er ook nog hè, net als de kinderen. Maar wij komen altijd op de laatste plaats voor jou. Je bent altijd maar druk, druk, druk. Werk en al die anderen dingen gaan ALTIJD voor bij jou. Stop daar eens mee!’

Jij hoort het aan en voelt meteen woede in je opkomen, want jij vindt dat je partner nu niet zo moet zeuren. Hou is op zeg, het is gewoon ff de kinderen ophalen, meer niet, dat is alles wat je nu vraagt. Je wil het er best over hebben, maar niet nu. Nu moet je echt ff je kop erbij houden om je werk af te maken.

De confrontatie met de realiteit: luister naar je partner

Maar wees eens even heel eerlijk. Je wil niet horen wat je partner te zeggen heeft. Maar als de boodschap wat steviger wordt met een grens en consequentie, wordt het toch anders:  ‘en als JIJ zo doorgaat en niet kiest voor mij of voor ons gezin, dan stelt ons huwelijk niet veel voor, dan kunnen we er maar beter mee stoppen, als dat is wat je wilt…. ‘

Au.. en die doet pijn, want dat is precies wat je niet wilt horen.

En dan realiseer je je dat je partner gelijk heeft. En ben je ook blij met de boodschap. Je wordt overspoelt met emoties en het gevoel van onmacht. En ja, je bent ook moe, heel erg moe zelfs, maar zelfs daar gun je jezelf geen tijd voor. Je zit in zo’n modus van altijd maar doorgaan en doorgaan. Je doet van alles voor iedereen en nu ben jij er de dupe van.

Je belooft verandering, maar loopt er telkens in vast

Potverdorie, je bent wéér in deze valkuil beland, want deze boodschap heb je al vaker gehoord. Je hebt al vaker beloofd dat het beter zou gaan, maar telkens verval je weer in het patroon dat je veel te veel hooi op je vork neemt, je werk mee naar huis neemt, alles voor iedereen doet en je eigen gezin daar telkens voor moet wijken. Je weet niet goed hoe je dit nu écht kunt veranderen, maar je bent er wel over uit: dit wil je niet meer. (Hallo 🙋🏻‍♀️, dit is mijn WAKE-UP CALL aan jou als je dit leest!)

Vastzitten in je eigen gedragspatroon: altijd ‘aan’ staan

Veel van mijn klanten lopen vast in zo’n ALLES of NIETS gedragspatroon. En misschien herken jij dit ook wel? Het gaat over altijd ‘aan’ staan, alles doen, regelen, niets los kunnen laten, want jij voelt je verantwoordelijk voor het eindresultaat. Daarbij is even niksen is geen optie. Dat is zonde van de tijd, want die kun je immers weer goed besteden om toch nog ff wat te doen. Dit gedragspatroon heeft je vaak veel gebracht in je carrière. En daar mag je dankbaar voor zijn. Het heeft je ook gemaakt tot wie je nu bent. En alle kansen die je hebt gekregen heb je met beide handen aangepakt en waargemaakt.

De harde werker versus de luiwammes

Voor jou is fouten maken en kwaliteitsafbreuk een no go. Dus wanneer collega’s of teamleden hun verantwoordelijkheid laten vallen of ontlopen, dan pak jij die op. Jij loopt de gaten dicht. Even tijd voor jezelf nemen is er niet bij, want er is nog zoveel te doen. Je hebt ook nog zoveel dingen toegezegd om te gaan doen en op te pakken. En aan het eind van de week is de koek op. Kun je niets meer, plof je uitgeput op de bank en ga je slapen. ‘Ff bijtanken hoor’, zeg je dan tegen je partner, ‘want dit is nu ff een drukke periode’. (Hmmm, hmmm, alleen deze periode?) Om vervolgens de week erop weer precies hetzelfde te doen. En als je  ‘niets’ doen ook nog eens hebt gekoppeld aan ‘lui zijn’, dan komt het niet eens in je op om eens je rust te pakken of even iets voor jezelf te doen. Je wilt toch zeker geen luiwammes zijn?! Nee, absoluut niet, daar hoor jij als ambitieuze, harde werker niet bij. En zo beland je een vicieuze cirkel die je zelf hebt gecreëerd. Er is geen tijd om ‘tijd’ voor jezelf of je gezin te nemen, omdat je al je beschikbare tijd al hebt weggegeven aan anderen. En al die anderen (klanten, collega’s, teamleden, vrijwilligerswerk, mantelzorg voor familieleden, vrienden, etc.) zijn blijkbaar dus belangrijker dan jijzelf en je gezin. En als jij zelf geen grenzen stelt, dan gaat het wringen. 

Dit gedragspatroon hebben je ouders aan je doorgegeven

Het doorbreken van dit gedragspatroon lukt je niet zomaar, omdat je dit van kleins af aan al doet. Je weet niet beter. Zo ben je opgegroeid en je vader of moeder deed het ook precies zo. Het zit in je familiesysteem. Daarmee is dit gedragspatroon voor jou ook zo normaal. Zo doe je op je werk, in de aansturing van je team en dus ook privé. Daarmee heb je alles en iedereen op de eerste plek gezet en jezelf op de allerlaatste. En dat gaat een keer wringen, waardoor het je ineens allemaal teveel wordt en je mentaal uit balans raakt. Terwijl je eigenlijk al heel lang, onbewust, veel meer geeft dan neemt, waardoor het al een hele tijd niet meer in balans is.

Kiezen voor jezelf geeft innerlijke rust

Hoe zou het voor je zijn als je nee kunt zeggen tegen de dingen die je eigenlijk vanuit plichtsbesef nog aanhoudt? Dat je een vaste avond in de week helemaal voor jezelf hebt, en de weekenden voor je partner en je gezin? Dat je eindelijk eens echt iets voor jezelf kunt doen en je daar niet eens schuldig over hoeft te voelen. Dat niks meer moet, maar alles mag. En hoe zou het voor je zijn als je ‘luiwammes’ zou kunnen vervangen door ‘levensgenieter’? Hoe veel leuker en relaxter zou je werk dan worden? De aansturing van je team? De tijd die je doorbrengt met je partner en je gezin? Jaa toch? Ik zou het wel weten. En ja, 8 jaar geleden had dit ook net zo goed mijn verhaal kunnen zijn, maar dat is het gelukkig al heel lang niet meer.

Elke verandering begint met het nemen van een besluit

Daarom wil ik deze vragen aan je stellen:

• Welke verantwoordelijkheden draag jij nu nog die je eigenlijk niet meer zou willen dragen?
• Wat tolereer je niet meer in de dingen waar jij je tijd aan besteedt?
• Aan wie ben je onbewust loyaal om ‘alles’ te blijven doen? Dus voor wiens goedkeuring doe je dit? (kleine disclaimer: het is vaak je vader, moeder of een familielid)
• Welke 3 besluiten ga je nemen?
• Welke 3 acties ga je uitvoeren om deze besluiten in de praktijk te brengen?

Blue monday win actie over mentale balans

Ik hoop je met deze blog en vragen te triggeren om na te denken over wat jij nu echt wilt, zodat je de regie weer terugpakt in je leven. Dit gaat over het nemen van zelfleiderschap. Ik gun je innerlijke rust en dat je keuzes maakt, zonder plichtsbesef, waar jij echt blij en gelukkig van wordt, zodat je mentaal in balans blijft en lekker in je vel zit. Mocht je hier nog wat hulp bij kunnen gebruiken, stel je vragen gerust aan me via een DM. En houd deze week mijn social media in de gaten. Op maandag 15 januari kom ik namelijk met een hele toffe Blue Monday win actie over mentale balans.